Yuma ontmoeten

De volgende ochtend gingen we op weg naar onze nieuwe boot in Burnham-on-Crouch! We wilden niet nog een keer met XNUMXkg bagage aan de sleur van het hotel naar het metrostation. Dus we splitsten onze bagage in tweeën en brachten één gedeelte naar het station. Daar bleef Frederieke met de bagage, terwijl ik terug ging voor het tweede gedeelte. Dit ging iets gemakkelijker. Maar helaas niet zoveel.

De treinreis naar Burnham-on-Crouch was gemakkelijk en comfortabel. Het enige dat mis ging was het overstappen op een station ongeveer halverwege onze reis. We stonden op het perron om uit te vogelen welke trein we nu moesten nemen, ongeveer 20 meter van onze volgende trein. Toen we er achter kwamen dat dit onze trein was reed het natuurlijk net weg. De volgende vertrok over 30 minuten. Gelukkig was er een kleine kiosk met koffie en cakes.

Bij aankomst op het station in Burnham-on-Crouch werden we opgewacht door Francine, de éne helft van North Sea Maritime dat het verkoop- en aankoopproces had overzien. Ze laadde ons en onze bagage in haar auto en reden naar de jachthaven waar we Gray Wanderer (en binnenkort Yuma) en Stephen, de andere helft van North Sea Maritime, ontmoetten.

Wat valt er te zeggen over onze eerste ontmoeting met Yuma? In sommige opzichten was het een beetje een non-event – ​​over het algemeen zag ze er precies zo uit als we hadden gedacht, van binnen en van buiten. Nadat we zo lang naar een Ovni op zoek waren geweest, voelde het vooral als een opluchting. Eindelijk was de zoektocht naar een nieuwe boot voorbij! Hier was Yuma, hier waren wij met Yuma, en nu konden we samen op reis na jaren van dromen, plannen en voorbereidingen. Phew!

We hadden nog nooit een Ovni 365 in het echt gezien, maar toch, na het bekijken van zoveel foto's van zoveel 365's, 385's en 395's, zag ze eruit zoals we dachten dat ze eruit zou zien. Maar alleen beter. Ik verwachtte dat er hier en daar tekenen van slijtage zouden zijn, maar ze zag er fantastisch uit, bijna als nieuw. Het schilderwerk was allemaal in goede staat, het houtwerk zag er geweldig uit en er waren mooie details van de vorige eigenaars, zoals lampen, klokken, barometers, enz. Aangezien we haar ongezien hadden gekocht was dit een grote opluchting. We hadden er wel op gerekend, gezien de informatie van de makelaar en de vorige eigenaren, en het rapport van de surveyor, maar toch, het was een opluchting.

Het enige waar we ons nog zorgen over maakte was of ze van binnen groot genoeg zou zijn. De Ovni 395 die we hadden gezien vonden we te groot; de Ovni 385 die we hadden gezien zag er goed maar misschien zelfs een beetje krap. Maar de 365? We hadden er nog nooit één gezien. Onze eerste indruk was dat ze er qua grootte ongeveer goed uitzag. Misschien was de voorcabine wat klein, maar voor de rest leek alles groot genoeg en niet te groot. In een boot is het is niet gemakkelijk om een balans te vinden tussen genoeg ruimte die slim is ingedeeld, zonder dat de boot te groot wordt. Op ons verlanglijstje stond een boot die groot genoeg was voor al onze spullen (duiken, cameras, wandelen, kamperen, muziek, enz.), zonder dat we voortdurend spullen moesten verplaatsen om toegang te krijgen tot andere dingen. Maar ook weer niet zo groot dat de boot te moeilijk werd voor ons tweeën om te hanteren, te zeilen en te onderhouden. We dachten dat 40 feet een goede lengte zou zijn, maar hoe kleiner hoe beter. Met de Ovni 365, die 39 feet is, lijken we een goede balans te hebben bereikt. Veel meer ruimte dan onze mooie "Kleine Vis" en veel beter ingericht voor onze plannen.

Gelukkig!