Vertrekken uit De Lemmer

Vandaag is de dag. Na vier maanden bootwerk, familie en vrienden, en tijd doorbrengen in Nederland, was vandaag de dag dat er genoeg bootwerk was gedaan, dat we familie en vrienden later in het jaar weer zouden zien, en dat Nederland vanaf het water gezien moest worden. Dus legden we de laatste hand aan het opruimen van de boot en verlieten 's middags het Watersport Centrum Lemmer en gingen het IJsselmeer op.

Een strakblauwe lucht, warm zonnetje en 10 knopen wind van achteren maakten voor een heerlijk begin van de dag, en versterkten het gevoel dat het zeilen na een lange pauze van vier maanden weer op gang kwam. We gingen op pad en we zouden niet meer naar De Lemmer terugkeren. Een voldaan gevoel.

Niet om te suggereren dat onze vier maanden in Lemmer niet goed waren geweest. We hadden een basis nodig gehad voor het plannen van het werk aan de boot, alsmede het doen van al het werk en, niet onbelangrijk, anderen over te halen om gedeeltes van het werk te doen dat wij zelf niet konden doen. Vanuit Lemmer hadden we ook veel tijd met Frederieke's familie kunnen doorbrengen, inclusief verschillende verjaardagen. Dit werd allemaal gemakkelijker gemaakt door het bruikleen van de auto van F's moeder. En, we hadden Nederland flink doorkruist om van alles te zien en te doen , ook weer met diezelfde auto. De Lemmer was een goede plek om al die dingen te kunnen doen, een goede haven en een leuk stadje, maar we waren er lang genoeg geweest.

We hadden een paar gemoedelijke uren waarin we op ons gemak westwaarts voeren, met veel andere boten die lekker aan het zeilen waren. Toen we het Vrouwezand naderden, werden we ruw opgeschrikt door een een Mayday oproep van een andere zeilboot via de radio – "Man over boord" - ze konden hem niet vinden en hadden hulp nodig. We keken naar hun positie om te zien of we konden helpen, maar ze waren aan de andere kant van het IJsselmeer.

Zogauw we voorbij Stavoren voeren trok de wind hard aan, en onze aangename 10 knopen aan stuurboord veranderde in een koudere 15-20 knopen aan stuurboord. Tijd om te reven en het kleiner zeiloppervlakte goed te trimmen, om vervolgens weer met 7 knopen lekker verder te varen.

Eenmaal aan de andere kant van het IJsselmeer bekeken we de opties voor de nacht. Ten zuidoosten van ons lag het natuurgebied De Kreupel. Terug aan de overkant van het IJsselmeer was het Vrouwezand. Beide plekken boden beschutting tegen de golven, zo niet tegen de wind. We passeerden de lijzijde van De Kreupel, herkenden de geur van zeevogels en besloten dat dit een goede plek zou zijn en gingen voor anker.

Via radio en internet werd duidelijk dat de Man Over Boord-situatie geen goed einde had. Het slachtoffer was geraakt door een klapgiek en droeg geen reddingsvest. Hij viel overboord en verdween direct onder water. Een ander bemanningslid sprong erachteraan om hem te proberen te redden, maar moest zelf gered worden. Meerdere schepen, een vliegtuig en een helikopter deden allemaal mee aan de zoektocht, maar vonden niets.

We liggen nu voor anker met onze buik vol dahl, een prachtige zonsondergang en een boot die beweegt met de wind en de golven. Na maanden kalm water in de jachthaven is dat is een heerlijk gevoel! Het voelt zelfs een beetje alsof we terug zijn op het Great Barrier Reef.