Walrushamna

Na een lange, lange slaap werden we de volgende ochtend wakker met het geluid van walrussen. Onze vriend was nog steeds aan het eten bij Yuma! En gedurende de volgende 48 uur, voordat de wind buiten in Isfjorden ging liggen, hadden we meestal een of twee walrussen die zich met ons voedden in de hamna. Ankerhamna is in onze gedachten nu Walrushamna geworden.

Toen we eindelijk vertrokken, had onze walrus zich* op een zandtong aan de noordkant van de baai gehesen en lag hij, blijkbaar uitgeput door zijn voedselinspanningen, languit op het strand met zijn kop op zijn slagtanden.

*Het was hoogstwaarschijnlijk een 'hem', aangezien mannelijke walrussen blijkbaar graag rondhangen in het westen van Spitsbergen. Terwijl vrouwtjes en jonge walrussen worden gevonden in Noord- en Oost-Svalbard. Alleen walrussen weten waarom dit zo is.