Verdomd goeie koffie en wandelingen op Lovund

DE BESTE KOFFIE IN NOORWEGEN

De kleine botenhaven op Lovund ligt aan de zuidkant van de stad en daarachter ligt de industriële haven met ultramodern ontworpen zalmverwerkings- en verpakkingsfabrieken. Ondanks het enigszins afgelegen gevoel is het een aangenaam genoeg plek, voldoende ingericht en op slechts een korte loopafstand van de weinige geneugten van de stad. De belangrijkste van deze lekkernijen is Coast Coffee, een combinatie van een koffiebrander, een koffiebar en een Zweeds museum voor kleine scheepsdieselmotoren, gerund door Oleksii, een zeer streng ogende maar zeer vriendelijke Oekraïense tattoo-liefhebber.

De koffie was één van de lekkerste in Noorwegen. Maar toen Oleksii hoorde dat we Australiërs waren, moest en zou hij een echte, goede koffie voor ons zetten, omdat onze nationaliteit, in tegenstelling tot de Noren, kennelijk betekende dat we koffie kenden en begrepen. Dus genoten we van een tweede koffie die inderdaad heel anders was, en inderdaad heel goed, maar misschien niet beter dan de eerste. Oleksii vond echter dat hij het juiste voor ons had gedaan, we hadden het gevoel dat hij meer dan genereus was geweest, en we hadden erg genoten van onze zeer goede tweede koffie. Dus toen we uiteindelijk vertrokken waren beide partijen voldaan.

EEN VERVELENDE AMERIKAAN EN EEN STOMDRONKEN FIN

De andere culturele trekpleister in Lovund was een nogal doorsnee kroeg die boven het water hing. Hier aten we nogal gewone hamburgers en dronken een paar nogal gewone biertjes. We luisterden ook naar een met een baseballpet versierde Amerikaan die praatte met een combinatie van Amerikaans accent en volume die een ruimte overheerst. Zijn publiek bestond uit een drietal arbeiders van de visfabrieken, een jonge Deen, een zeer dronken Fin en een Noor die duidelijk moeite had met luisteren en steeds wegliep om wat frisse lucht te halen. Aan de Amerikaan was gevraagd waar hij vandaan kwam en wat hij op Lovund deed.

Nadat hij deze banale vragen vrij snel had weggewimpeld, vond hij het op één of andere manier nodig om zijn toehoorders te vertellen hoe hij thuis altijd een pistool bij zich droeg, zelfs een verborgen pistool en een lang geweer wanneer dat legaal was, en hoe wapens geen mensen vermoorden, bla, bla, bla. De collega's van de visfabriek luisterden beleefd en stelden hem zo nu en dan een vraag over het verband tussen wapens en Amerika, die hij zeer serieus nam, maar die duidelijk bedoeld waren om beleefd de spot met hem te drijven. Ze waren slim genoeg dat hij zich niet beledigd voelde en toen hij uiteindelijk wegging, kwamen ze een uurtje bij ons doorbrengen. Totdat de vriendelijke Fin uiteindelijk zo in de olie was dat het voor ons allemaal gemakkelijker was om te vertrekken in plaats van hem rechtop te houden.

DE STEILE HELLINGEN VAN LOVUND

Hoe fascinerend de culturele attracties van Lovund ook zijn, de echte attractie is het eiland zelf. Omringd door lange rijen scheren, is Lovund een steile rots die 600 meter uit de zee omhoog springt. Met een kustlijn van rotsen, gras en bossen, en ontiegelijk steile hellingen en kliffen die tot aan de bergkam reiken, is het eiland een fantastische plek voor wandelen, zwemmen en contemplatie. Tijdens de zomermaanden bevindt de grootste papegaaiduikerkolonie van Noorwegen zich op de puinhellingen aan de noordkant van het eiland. Deze vormde in het verleden een belangrijke bron van inkomsten voor de lokale bevolking. Tegen de tijd dat wij aankwamen waren de papegaaiduikers echter allemaal weer vertrokken naar de zee om zich klaar te maken voor de winter. Gelukkig hadden we de afgelopen maanden bijna dagelijks papegaaiduikers gezien, dus we waren wel een beetje maar niet heel erg teleurgesteld.

Het wandelen was fantastisch! Sommige wandelingen naar rotsachtige landtongen en uitkijkposten waren erg gemakkelijk. Hier vonden we ook kleine (10 cm), metalen menselijke figuren die op de rotsen klommen en dartelden. Andere wandelingen, zoals de 'wandeling' naar de top (Lovundfjellet), waren steile en lange klauterpartijen die wel wat Sherpa-inbreng konden gebruiken. Onze Noorse wandel-app gaf aan dat dit een 'gemiddelde' wandeling was. Ons ordeel daarentegen was dat elke 'wandeling', waarbij je de helft van de tijd je hand kunt uitstrekken en het pad vóór je kunt aanraken zonder te bukken, noch gemiddeld, noch een wandeling is.

Niettemin was het leuk klauteren. En zodra we de top bereikten, waren de uitzichten op de omliggende zee en naar de bergen op het vasteland werkelijk schitterend!