Op zoek naar een plek om te schuilen
VERTREK VAN LOVUND
We verlieten Lovund in een, alweer, optimistische stemming. Er stond een frisse bries en het leek erop dat we de hele dag heerlijk naar het zuiden konden zeilen. En inderdaad, we hadden een prima start met 15 knopen wind aan stuurboord en Yuma die met 6 knopen en ruimwindse koers door het water gleed... totdat we in de luwte van Lovund kwamen. Gezien de vele rotsen om ons heen ging de motor weer even aan, maar na een paar kilometer keerde de wind terug en konden we weer zeilen. Dit patroon herhaalde zich de rest van de dag; de zeer wispelturige wind betekende dat we afwisselden tussen zeilen en op de motor varen, terwijl we probeerden een weg te banen door scheren en eilanden naar onze ankerplaats voor de nacht.
Wat gaan deze wolken doen...?
EEN WAT STERKE WIND
Toen we om het eiland Dønna heen voeren, daalden donkere, groene en dreigend uitziende wolken uit de bergen op het vasteland naar beneden de fjord in. De heldere, zonnige hemel die ons totnogtoe had vergezeld terwijl we naar het oosten voeren verdween langzamerhand. De wolken waren mooi en dramatisch, maar met hun vloeiende lange lijnen en groene tinten waren ze ook duidelijk een voorbode van slecht weer. Dus ondanks dat er minder dan 10 knopen wind achter ons stond, was het tijd om voorzichtigheid te betrachten en te reven – we kozen ervoor om direct het tweede rif te zetten. Het bleek een goede keuze die enkele minuten later opnieuw het oude gezegde 'reef vaak en vroeg' zou bevestigen.
Wolken beginnen er nogal onheilspellend uit te zien...
Slechts tien minuten later veranderde het water voor ons plotseling in een massa witte schuimkoppen en, ondanks het gebrek aan ruimte, brekende golven van 10 tot 1.5 meter die op ons afstormden. In een oogwenk werden we getroffen door een windvlaag van 2 knopen die ons diep overhelde, met golven die Yumas boeg flink deden deinen. Hard aan de wind staken we het fjord over naar de loefzijde om wat bescherming tegen de golven te krijgen. Nadat we snel overstag waren gegaan, konden we vervolgens de windstoten aan de loefzijde volgen, waardoor de passage door de Hæstadsundet (gezien de omstandigheden) zo comfortabel mogelijk werd. En terwijl wij een opwindende zeiltocht hadden in sterke wind en brekende golven, was het natuurlijk Noorwegen, en stoomde er rustig een plaatselijke veerboot langs ons heen, zich niets aantrekkend van de omstandigheden.
En inderdaad, de wolken brachten harde wind en brekende golven met zich mee.
OMKEREN
Het stormfront trok gelukkig snel voorbij en terwijl de zon onderging met spectaculaire kleuren op de bergketen van de Seven Sisters, voeren wij naar de ankerplaats Hjartøya, een kleine baai op een eiland iets ten zuiden van Sandnessjøen. Ons plan was om hier een paar dagen door te brengen in afwachting van nog meer slecht weer. We hadden deze plek gekozen omdat het er op de kaart afgelegen en goed beschermd uitzag.
Abrupte en dramatische veranderingen rondom de Zeven zussen.
Terwijl we door de nauwe ingang tussen kale rotsen de baai binnen glipten, zagen we de mogelijke ankerplaatsen en dachten nog dat we een goede keuze hadden gemaakt. Helaas, na een uur waren we er nog niet in geslaagd om het anker goed te zetten en moesten we toegeven dat dit toch geen veilige ankerplek voor ons zou zijn. We maakten rechtsomkeert en motorden in het donker door de scheren terug naar het noorden richting de haven in Sandnessjøen om aldaar te gaan schuilen. Na een lange en vermoeiende dag was dit een moeilijke beslissing, en het was geen gemakkelijke tocht met slagregens en 25 knopen (uiteraard...) tegenwind, dit keer uit het noorden. Net na middernacht legden we veilig aan in de haven terwijl de storm in kracht bleef toenemen.
EEN STORM UITZITTEN
Het was een nare storm die twee dagen duurde. De storm bracht zware regenbuien uit het zuiden, en harde wind die maakte dat we continue tegen het ponton aan schommelde. Hoewel we erg dankbaar waren dat we konden schuilen in de veilige haven van Sandnessjøen, bleek de plaats zelf nogal saai te zijn. Het was natuurlijk niet het beste weer voor sightseeing, maar dat weerhield ons er niet van om door het dorp te dwalen. Al snel bleek echter dat er een totaal gebrek aan goede koffie en cinniebuns was, en enige verdere exploratie in de harde regen en wind had dan ook weinig zin. Het stormweer betekende ook dat een bergwandeling in de Zeven zusters uit den boze was. Dus uiteindelijk hebben we de storm uitgezeten in het comfort van Yuma - het kon minder.
