De Staande Mast Route - Deel 1
Afscheid van Reitdiephaven
Na zes maanden in de Jachthaven Reitdiep in Groningen was het tijd om te vertrekken, deze keer naar Makkum, in de provincie Friesland.
Yuma in Reitdiep Jachthaven.
Daar hadden we in oktober al nieuwe verstaging en nieuwe zeilen voor Yuma geregeld. De zeilen lagen al klaar, voor de nieuwe verstaging moest Yuma natuurlijk zelf naar Makkum komen. En verder moest er ook nog het één en ander gebeuren om haar zeilklaar te maken voor een nieuw seizoen, en uiteindelijk ook voor de grote reis naar Australië.
Scenery in Reitdiep Jachthaven.
Mijn broer en zijn partner Frans en Lisetta wilden graag mee voor het eerste deel van de reis, van het Reitdiep naar Lauwersoog via de Staande Mastroute (hieronder uitgelegd). Omdat ze geen zeevarenden waren, leek deze rondvaart door het binnenland een goede, beschermde optie. Onze eerste voorkeur voor vertrek, Paasmaandag, bleek geen optie omdat de brugwachters vonden dat ze vakantie verdienden en niet beschikbaar zouden zijn om de bruggen voor ons te openen. De volgende gelegenheid was de vrijdag na Pasen. Helaas waren de weersvoorspellingen niet fantastisch: harde tegenwind en regen, misschien zelfs hagel. Maar Yuma had de maandag daarop een afspraak in Makkum, dus regen of zonneschijn, vrijdag was het.
Familie-feestje
Vrijdagochtend vroeg kwamen Frans en Lisetta goed voorbereid aan met veel warme kleding, regenjassen en regenbroeken. Om het familiegevoel te vergroten, kwamen mijn moeder en mijn zus Harriët ook langs om ons vanaf de steiger uit te zwaaien. En om het nog gezelliger te maken, kwam mijn achterneef Jeroen Kroon ook langs! Het werd allemaal een gezellig samenzijn.
Afscheid van Yuma en crew in Reitdiep Jachthaven.
En de zon scheen ook nog een beetje, zou het dan toch nog meevallen met het weer...?
Nadat Frans en Lisetta zich hadden geïnstalleerd op de boot, en we ze een snelle veiligheids-introductie hadden gegeven, was het tijd voor vertrek. Een laatste rondje afscheidsknuffels en de trossen gingen los! Na zes maanden niet gevaren te hebben was het allemaal wat onwenning, maar we kwamen zonder schade (aan Yuma, aan onszelf, en aan andere boten) de jachthaven uit.
David loodst Yuma behendig de jachthaven uit.
Toen was het linksaf het Reitdiep op, en via de Staande Mast Route richting Zoutkamp.
De Staande Mast Route
De Staande Mast Route is een doorgaande route via de binnenwateren in Nederland, voor zeil- en motorboten met een mast- of opbouwhoogte van meer dan zes meter. Via deze route kun je vanaf Zeeland naar het IJsselmeergebied, en dan verder naar Friesland en Groningen, en andersom. Op deze route zitten geen vaste bruggen, zodat je zelfs met een mast van 18 m (zoals Yuma) door de binnenwateren kunt varen. Behalve leuk om een keer te doen, is het ook een veilige route in geval van slecht weer op de Noordzee of Waddenzee.
De weersvoorspelling
De weersvoorspelling voor het weekend dat wij van Groningen naar Makkum wilden varen was niet zó slecht, maar zou zeilen naar Makkum via de Waddenzee of Noordzee zeker niet gemakkelijk of snel maken. Er stond namelijk een straffe zuidwester en die zou over het weekend alleen maar sterker worden. En dat was natuurlijk precies de richting die we op moesten. Langdurig kruisen op de Waddenzee was niet echt een mogelijkheid, gezien de ondiepe wateren en sterke stromingen waar wij (nog) niet bekend mee waren. Om de Waddeneilanden heen over de Noordzee trok ons ook niet echt aangezien we dan recht tegen de sterke wind in zouden moeten varen. Zodoende besloten we om de Staande Mast Route door Groningen en Friesland te nemen. Nog steeds tegen de wind in, maar geen golven en er hoefde niet gekruist te worden.
Het weer wordt minder...
Al snel nadat we het Reitdiep op waren gevaren kwam de eerste brug, de Zernikebrug, die voor ons werd geopend. Daarna gingen we met nog een paar boten door de eerste sluis bij Dorkwerd, waar we nogmaals werden uitgewuifd door mijn moeder, zus en achterneef. Na links-rechts-links te hebben gekeken voor grote vaart, staken we snel het Van Starkenborgh kanaal over, en begon het echte Reitdiep. Nu begon het toch wel een beetje te waaien, en waren dat nu de eerste regendruppels?
Onze nieuwe bemanning achter het wiel.
We voeren spoedig door de ‘achtertuin’ van vrienden van ons in Sauwerd, maar een kopje koffie zat er helaas niet in want ze waren niet thuis. Maar verderop in Garnwerd, een mooi oud dorpje met een molen, zit een bekend en lekker restaurant, en dat zou een eventuele lunch-stop worden.
Molen ‘de Meeuw’ in Garnwerd.
De regendruppels waren ondertussen veranderd in een flinke bui, en al varende naar de brug in Garnwerd leek het er niet op dat het restaurant open was. Wat jammer nou! Dan maar direct door naar Zoutkamp.
Wind en hagel
Voorbij Garnwerd werd het weer alleen maar slechter en slechter. Dichtbewolkt, harde wind van voren (natuurlijk), stortregen en af en toe hagel.
Een typische lentedag op nederlandse water...
Wat een dag voor Frans en Lisetta om met ons te komen varen....! Het mocht de pret niet drukken, gelukkig hadden ze warme kleren meegenomen, en hadden we warme thee en koffie, en Zuidlaarderbol aan boord.
Frederieke en Lisetta schuilen tegen de wind en hagel.
Frans loodste Yuma vakkundig door de storm over het Reitdiep, wellicht dat hij z’n Porsche nog eens opgeeft voor een mooi zeilschip!
Na nog wat instructies van z'n zus, stuurde Frans Yuma fier over het Reitdiep richting Zoutkamp.
Zoutkamp
Na een uur of vier door het kronkelende Reitdiep kwamen we bij Zoutkamp aan. Hier was gelukkig plek voor ons in de passantenhaven om te overnachten (het was wel duidelijk dat niemand anders er in dit hondeweer op uit was gegaan!).
Aankomst in Zoutkamp.
Vrijwel onmiddelijk nadat we hadden aangelegd trok het slechte weer weg, stopte het met regenen en kwam de zon tevoorschijn. En inderdaad, op de nederlands weer app (Buienradar) was te zien dat het slechte weer precies de vier uren had geduurd die wij op het Reitdiep hadden doorgebracht. Hoe is het toch mogelijk....
David geniet van de havenbank in Zoutkamp.
Kibbeling, lekkerbekjes en patat
Zoutkamp staat bekend om de visserij en gebakken visjes. Gelukkig was er, ondanks het slechte weer, een visrestaurant open. Hier bestelden we gebakken vis en patat om weer lekker door te warmen. Nadat we hadden gegeten, gingen Frans en Lisetta met de bus weer terug naar Groningen, en wij weer naar Yuma om ons voor de volgende twee dagen voor te bereiden. Zouden ze nog een keer weer mee komen varen? Wellicht wanneer we in de warme tropen zijn aangekomen.
Comfort food! Kibbeling, lekkerbekjes en patat, natuurlijk met mayonaise.
Met dank aan Frans en Lisetta voor de meeste foto's!
Het was een hele belevenis. Volgende keer gaan we voor beter weer!
Haha, ja, ik kan het me voorstellen!
Het lijkt erop dat je de reis met de staande mast perfect hebt getimed! Of niet, liever! Net zoals we proberen te doen in de Misty Mountain Moonshiners!
We zijn redelijk goed in dat soort timing, Jim, tegenwind en regen zijn onze ding. Eerlijk gezegd is het een van de weinige dingen waar we goed in zijn. 🙂 Wat de Misty Mountain Moonshiners betreft, daar heb je een voorbeeld van puur professionalisme, zonder ooit een verkeerde stap te hebben gezien...