De Staande Mast Route - Deel 2
Het prachtige Lauwersmeer
De volgende dag waaide het hard vanuit het zuidwesten, vanuit de richting (natuurlijk) waar we heen moesten. Gelukkig scheen de zon, en was er geen regen of hagel voorspelt. We zouden het in ieder geval droog houden! We vertrokken vroeg uit Zoutkamp, gingen door de sluis en voeren het Lauwersmeer op.
Oude zeilschepen buiten de sluizen van Zoutkamp.
En wat was het daar mooi, helemaal met de zon erbij! Grote velden, rietvlaktes en waterwegen met ontelbaar veel vogels, en af en toe een paar hazen. Veel ganzenkoppels hadden ook al jonkies, één met acht en één met alleen maar één; dat laatste moesten het jongen-grootbrengen duidelijk nog leren.
Het prachtige Lauwersmeer.
Vast in Dokkum?
Via het Lauwersmeer kwamen we via het Dokkumerdiep Friesland binnen, en gingen bij het Lunegat weer de sluizen door de binnenwateren in, richting Dokkum.
Roestbak en vervallen fabriek ergens onderweg.
In Dokkum aangekomen raakten we even in de war aangezien de bruggen in het weekend niet open bleken te gaan. Nergens konden we een VHF- of telefoonnummer vinden! Totdat een andere boot van de andere kant door de brug kwam varen. Die bleek het 06 nummer van de brugwachter te hebben, en zo konden we al snel door Dokkum heen varen.
In Dokkum vaart David vlak langs zijn favoriete Nederlandse gebouw, een windmolen.
De mooie Dokkumer Ee
Het volgende stukje was de Dokkumer Ee, de trekvaart van Dokkum naar Leeuwarden, één van de mooiste wateren van Friesland. En wat hadden we het weer mee (en de wind tegen)! Een felle zon deed de kleuren van het weidelandschap en de Friese dorpjes en boerderijen goed tot zijn recht komen. Het mooiste dorpje was zeker wel Birdaard.
Dwars door het dorp Birdaard.
Hier loopt de Ee midden door het dorp, dwars door de achtertuinen van de bewoners. Die daar ontspannend op hun tuinstoeltjes van de voorbijvarende boten genieten. Raar hoor. Helaas deed de geur van het weidelandschap en veebedrijven ook van zich spreken, wat stinkt het toch altijd en overal naar gier in Nederland, het is vaak niet te harden.
Ergens onderweg vlakbij Leeuwarden.
De Prinsentuin
Eenmaal in Leeuwarden aangekomen moesten we nog een uurtje voor de laatste brugopening wachten, blijkbaar omdat de brugwachter een uur pauze had. Maar tegen een uur of vijf lagen we aangemeerd in de Prinsentuin, middenin het centrum van Leeuwarden. Wat een mooie plek, en wat een heerlijk weer!
Yuma afgemeerd in de Prinsentuin.
Èn wij hadden een dinner-date met Caro en Peter die ongeveer twintig minuten lopen van de Prinsentuin wonen. Het kon minder.
Wat een prachtige manier om de regio te zien!
Zeker wel