Verschillende ervaringen in Cherbourg

Onze eerste Franse klotsbak

Van Tatihou is de trip rond Cap Levi naar Cherbourg ongeveer 40 zeemijl, en de weervoorspelling is goed met lichte tot matige westenwind en veel zon. We verlaten Tatihou en zeilen voorbij Pointe de Barfleur en vervolgens ver uit de kust om de ondiepten en getijdenstromen bij de kust te vermijden. Eenmaal buiten neemt de wind toe tot een krachtige,frisse bries en wordt de deining steeds hoger, en moeten we flink aan de wind zeilen. Helaas wordt het een nogal oncomfortabele klotsbak.

Tegen de tijd dat we denken overstag te kunnen gaan richting Cherbourg, zien we een 'Zone Interdite' (no-go area) en een 'Explosive Immerges' (explosieven stortplaats) op de kaart, en moeten we nog verder richting Engeland varen. Uiteindelijk betekent dit dat we een betere windhoek richting Cherbourg krijgen en het laatste stuk is heerlijk zeilen met halve wind. Elk nadeel heb zijn voordeel.

Binnenkomst in Cherbourg

Cherbourg ligt in de baai tussen Cap Levi en Cap de la Hougue, ongeveer vijf zeemijl naar het westen. Voor degenen zoals ons die hier niet eerder zijn geweest is het binnenlopen van Cherbourg in een kleine boot vanaf de zee nogal indrukwekkend. De stad zelf is gebouwd rond de monding van een rivier en is omgeven door lage rotsachtige heuvels. Deze heuvels vormen een mooie achtergrond voor de massieve en zwaar versterkte zeeweringen die tientallen meters uit het water oprijzen en zich zo'n vijf zeemijl over de zee uitstrekken. Bij elke ingang en gelijkmatig verdeeld langs de zeewering staan enorme, gedrongen torens die in hun tijd duidelijk zwaar bewapend waren. Zoals onze gewoonte is, laten we onze zeilen ongeveer een halve mijl buiten de ingang vallen. Eenmaal voorbij de eerste zeewering ondekken we dat we nog minstens een mijl te gaan hebben voordat we de eigenlijke haven bereiken. Dit blijkt weer een van Vauban’s ontwerpen die vandaag de dag, in plaats van Engelse armada’s af te weren, een veilige zeebreker vormt.

Don’t mention Australia!

In Cherbourg grenst de recreatiehaven direct aan de enorme hallen van Groupe Naval, de onderzeeboot-fabrikant.

Dit is het hoofdkwartier van de Naval Group, het bedrijf dat de nieuwe onderzeeërs van Australië zou bouwen, voordat onze vorige premier, Scott Morrison, zich onder het contract 'uitwurmde' en er stiekum met de Amerikanen en de Engelsen vandoor ging. De Fransen waren daar destijds behoorlijk boos over, hoewel ze sindsdien de veiligheidsafspraken met Australië hebben bijgewerkt en wellicht besloten hebben om de kwestie terzijde te schuiven. Niettemin besluiten we (grappend) onze Australische identiteit zoveel mogelijk onder de radar te houden. Het enige dat we kunnen zeggen als we over deze kwestie worden aangesproken is: 'Sorry, neem het ons niet kwalijk! Maar wíj hebben tenminste een Franse boot gekocht, ook al heeft Scott dat niet gedaan.’ Voor de volledigheid, onze Australische identiteit kwam meerdere keren ter sprake maar er werd slechts met weinig interesse op gereageerd.

Mooie musea in Cherbourg

In Cherbourg is er een divers aanbod aan musea waarvan we er één bezoeken, La Cité de la Mer, gelegen in het prachtig gerestaureerde Transatlantisch Maritiem Station. Dit is zo groot dat we drie tentoonstellingen kiezen: een rondleiding door een kernonderzeeër, en een bezoek aan het maritiem museum met aquarium en aan een Titanic tentoonstelling. De eerste en de laatste zijn erg interessant en zeker de tijd en moeite waard. Sommige aquaria zijn ook mooi, maar gezien de maritieme tentoonstelling over ‘The Ocean of the Future’ gaat worden we hier niet echt vrolijk van.

Nadat we door de onderzeeër zijn gelopen komen we tot de conclusie dat leven op een onderzeeër, nucleair of anderszins, een dwaze manier lijkt om je tijd op deze planeet te verdoen.

Een zeilvriend van ons zeilde vorig jaar ook langs de Noorse kust en vertelde ons voor vertrek uit Nederland dat hij het geweldig vond om daarheen te gaan. Hij was er al een aantal keren eerder geweest en had er veel tijd had doorgebracht. Dit was echter altijd onder water was geweest aan boord van een onderzeeër, dus hij had niets van het land, de kust of de zee gezien.

De Titanic-tentoonstelling

De Titanic tentoonstelling is gebasseerd op het welbekende verhaal van de onzinkbare boot die op zijn eerst tocht tegen een ijsberg aanvoer en binnen drie uur onder de (koude) golven verdween. Het is frappant hoe we ons concentreren op individuele gebeurtenissen, zoals het zinken van de Titanic, waarbij we vele andere voorbeelden van tragedies van soortgelijke of zelfs grotere omvang negeren. Wat het ook is, of het nu Schadenfraude is over het zinken van het onzinkbare schip op zijn eerste reis, de rijken en bevoorrechten aan boord van het schip, of wat dan ook, de gebeurtenis heeft altijd zeer veel aandacht getrokken.

Het is eigenlijk niet onze bedoeling om de tentoonstelling te bezoeken, maar aangezien het is inbegrepen in onze tickets lopen we er toch even heen. Ook al om meer van het mooie gebouw te kunnen zien. En wat een geweldige verrassing! Alle lof voor de curatoren, zij hebben fantastisch werk geleverd door het verhaal van de Titanic te plaatsen in de context van de enorme Europese volksverhuizing in de negentiende en begin twintigste eeuw. Een hoogtepunt was zeker wel de film gemaakt vanuit een vast perspectief vanaf de Titanic, beginnend bij het vertrek vanuit Southampton, aankomst en vertrek in Cherbourg, en uiteindelijk de aanvaring met de ijsberg en het zinken. Een mooi detail is ook dat veel van de huidige internationaal geldende veiligheidsmaatregelen voor de scheepvaart, dus ook voor zeilboten zoals Yuma, voortkomen uit amerikaanse en britse onderzoeken ingesteld direct na deze scheepsramp.