Op naar de volgende haven

By |Gepubliceerd op: 6 mei 2025|Categorieën: Europa, Spanje|533 woorden|0 reacties|

Waar nu naar toe?

Onze volgende aanlegplaats zou Cudillero of Aviles zijn, afhankelijk van hoe ver we die dag zouden komen met Yuma. Met een lichte oostenwind in de rug voeren we eerst alleen met de genoa. Maar aangezien de wind bleef zoals die was besloten we dat het tijd was om, voor de eerste keer dit jaar, onze Code D (een asymmetrische spinaker) tevoorschijn te halen.

Onze prachtige Code D, wanneer het zich netjes gedraagt.

Hernieuwde kennismaking met onze Code D

Dit zeil had bijna een jaar het daglicht niet meer gezien, dus het werd tijd om de spinnewebben er eens flink uit te laten blazen. Het idee was leuk, maar omdat het zeil al een poos in de zeilzak zat en in de tussentijd van her naar der was verplaatst, bleken de schoten nogal in de war te zitten toen we de Code D probeerden te hijsen. Er volgde een goed half uur van gedoe met het oprollen van het zeil en het uitleggen van de schoten voordat we het eindelijk weer konden hijsen en uitrollen.

Het was de moeite waard, want Yuma sprong meteen vooruit met een extra 2 knopen snelheid. Yehaa! Met deze extra vaart kwamen we al snel bij Cabo Peñas, alwaar we we in de acceleratiezone van de kaap terecht kwamen. Hier nam de windsnelheid toe tot rond de 20 knopen en bleef daar lekker zitten. Dat werd teveel van het goede voor onze Code D, en dus rolden we het zeil weer op en brachten het naar beneden. Na opnieuw de voorspellingen voor wind en deining voor de komende dagen te hebben geraadpleegd, besloten we dat de haven van Cudillero waarschijnlijk niet erg comfortabel zou zijn, en voeren we in plaats daarvan richting het dichterbij gelegen Aviles.

De ene kant van de haven van Aviles houdt zich bezig met de installatie van windmolenparken in de buurt. Aan de andere kant ligt een voorraad Spaanse steenkool, klaar voor transport, als een pot met goud onder de regenboog.

Een goed beschutte haven

De lange industriële haven van Aviles bracht ons ongeveer 2.5 zeemijl landinwaarts, achter een lage heuvelrug die de sterke noordenwind en alle deining zeer effectief blokkeerde.

Een fantastisch kunstwerk van enorme zee-egelstekels.

Deze oude kolenmijn- en staalstad is verre van mooi, maar heeft een schilderachtig en groot 'oud' stadscentrum met een mix van architectuur die teruggaat tot de jaren 1300. Het heeft ook veel goede restaurants en bars op kleine pleintjes, een museum of twee en een groot cultureel centrum.

Straatbeeld in Aviles.

Wat te doen in Aviles

Alles bij elkaar is het een fantastische plek om een paar dagen door te brengen. Zoals op elke nieuwe plek waar we aanleggen, wandelden we willekeurig wat rond om Aviles beter te leren kennen. We probeerden ook, maar helaas tevergeefs, het ogenschijnlijk beroemde en nog minder architectonisch indrukwekkende Centro Niemeyer te bezoeken; het was elke keer gesloten. Verder konden we langs de rivier lekker hardlopen, en, waren er, zoals gewoonlijk, de nodige dingen te doen aan en op de boot.

Het Centro Cultural Internacional Oscar Niemeyer. Dezelfde man ontwierp ook de openbare gebouwen van Brasilia, de hoofdstad van Brazilië.

Gedurende deze dagen vonden de federale verkiezingen in Australië plaats. We hadden niet kunnen stemmen, maar luisterden de hele middag en avond mee naar de lopende verslaggeving en uitslagen via de ABC (Australian Broadcasting Corporation). We ontmoetten ook onze buurman John van SY Terrapin en Micha, de Duitse (!) havenmeester, en brachten een gezellige tijd met hen door.

Straatkunst in Aviles.

Laat een reactie achter

De Keltische kust van Spanje
Van Asturië naar Galicië